Τα μάκι σούσι χωρίζονται σε 3 κατηγορίες ανάλογα με το μέγεθος τους.

small - medium - large δηλαδή. 

Χοσομάκι (hoso-maki) όπου χρησιμοποιείται το μισό νόρι (φύκι) για να τυλιχθεί το ρύζι.

Τσουμάκι (chu-maki) : ολόκληρο νόρι και περισσότερο ρύζι.

Φουτομάκι (futo-maki): ολόκληρο νόρι και ακόμα περισσότερο ρύζι.

Είθισται το τσουμάκι και το φουτομάκι να είναι βετζετέριαν.

futo-maki με ομελέτα, αγγούρι, μανιτάρι, κάνπιο και σκόνη ψαριού που δεν θυμάμαι γιατί είναι ροζ.

Στο θέμα μας όμως. Ένα από τα τεστ που πρέπει να περάσεις στη σχολή είναι το “χοσομάκι τεστ”. Σε 4 λεπτά πρέπει να φτιάξεις 3 χοσομάκι, τα 2 με αγγούρι (kappamaki, όπου “Kappa” σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση ο δαίμονας του ποταμιού που τρελλαίνεται για αγγούρι) και το 1 με kanpyo ( που για συντομία ας πούμε ότι είναι λωρίδες γλυκιάς κολοκύθας).

Ο Kappa την ώρα που τρώει τον αγαπημένο του μεζέ. (και δροσίζεται)

Και αφού φτιάξεις τα χοσομάκι με δεδομένο ότι η γέμιση είναι ακριβώς στο κέντρο και ότι έχεις προσέξει να μην βάλεις πολύ ρύζι γιατί μετά το τύλιγμα το φύκι συρρικνώνεται και το ρολό σπάει πρέπει να τα κόψεις σε ακριβώς ίδια κομμάτια. Και όταν λένε οι Ιάπωνες ίδια εννοούν ότι έρχεται ο δάσκαλος με τον χάρακα, τον ακουμπάει πάνω στα κομμάτια και σηκώνει το πιάτο στο ύψος των σχιστοματιών του να κοιτάξει για τυχόν κενά. Τεσπά αυτό είναι το δικό μου.

Μου έκοψε 5 βαθμούς γιατί τα 4 κάνπιο-μάκι δεν ήταν σωστά κεντραρισμένα και ούτε ήταν παράλληλα με τα καπαμάκι. Και άλλους 5 βαθμούς για αυτός ο κόκκος ρυζιού δεν έπρεπε να είναι εκεί.

90 στα 100.