hosomaki

katsuramuki

sashimi

morikomi

fish filleting

nigiri

 

 

 

Όλα τα τεστ είναι χρονομετρημένα με τον πρεσβύτερο δάσκαλο να δίνει την έναρξη στα αγγλικά φωνάζοντας “one, two, three, go!” με το “go” να κάνει τους μαθητές να βάζουν τα δυνατά τους και τους καθηγητές να χασκογελάνε μεταξύ τους μιας και “γκο” στα ιαπωνικά σημαίνει "πέντε".

• Στο Χοσομάκι τεστ πρέπει σε 4 λεπτά να φτιάξεις 2 kappamaki (μάκι ρολ με αγγούρι) και ένα kanpyo ρολ (όπου κάνπιο = γλυκές λωρίδες κολοκύθας). Δεν είναι δύσκολο να φτιάξεις 3 ρολά σε 4 λεπτά. Δύσκολο είναι να κόψεις τα καπαμάκι στο ίδιο μήκος (τόσο ίδιο που ο σένσει ακουμπάει το μαχαίρι του από πάνω και κοιτάζει από το πλάι αν κάποιο ρολάκι είναι πιο κοντό και δεν ακουμπάει στο μαχαίρι). Επίσης προσοχή θέλει να βάλεις τη σωστή ποσότητα ρυζιού γιατί αν βάλεις περισσότερη, όσο αργεί να έρθει ο δάσκαλος να σε βαθμολογήσει τόσο μαζεύει το φύκι με κίνδυνο να ανοίξει το ρολό και να μηδενιστείς. Μέσα στα 4 λεπτά βάλε και το χρόνο που θες για να ευθυγραμμίσεις-παραλληλίσεις τα ρολάκια αλλά και να καθαρίσεις το πόστο σου και το μαχαίρι σου.

 

 

 

 

 

 

 

• Στο Κατσουραμούκι τεστ πρέπει σε 10 λεπτά να βγάλεις από μια ρέβα ένα τσιγαρόχαρτο χωρίς καμία χαρακιά διαστάσεων 10εκ επί 40εκ. Το οποίο πρέπει να είναι τόσο λεπτό ώστε να ζυγίζει κάτω από 40γρ. Άμα ζυγίζει 40γρ. περνάς το τεστ άμα ζυγίζει από 25γρ και κάτω παίρνεις άριστα. Στο κατσουραμούκι προπονούμασταν σχεδόν από την πρώτη μέρα και στη σχολή και στο σπίτι. Το ρεκόρ μου ήταν τα 35 γραμμάρια, αλλά στο τεστ πήγα πολύ καλύτερα, ακριβώς 25 γραμμάρια.

 

 

 

 

 

 

 

.

• Στο σασίμι τεστ πρέπει σε 6 λεπτά να στήσεις ακριβώς το ίδιο πιάτο με αυτό που σου έχουν δείξει στη φωτογραφία. Το κάθε ψάρι να είναι εκεί που πρέπει, οι χαρακιές στη σουπιά να είναι παράλληλες. ο τόνος κομμένος πλαγιαστά ώστε όταν τοποθετηθεί σχεδόν όρθιος η πάνω πλευρά να είναι παράλληλη με το έδαφος. Πρέπει ακόμα στο wasabi να φαίνονται τα σημάδια από τα ξυλάκια που το τοποθέτησαν εκεί. (θυμήσου το αυτό την επόμενη φορά που θα δεις να βάζουν wasabi με σακούλα ζαχαροπλαστικής).

 

 

 

 

 

• Στο μορικόμι τεστ πρέπει να φτιάξεις μια ποικιλία σούσι για 2 άτομα σε 10 λεπτά. Τα έχω πει κι εδώ.

  Πήγε μια χαρά. σε 10 λεπτά έφτιαξα το παραπάνω.

 

 

 

 

• Στο Φιλετάρισμα πρέπει σε 10 λεπτά να φιλετάρεις ένα hamachi (σαν το δικό μας μαγιάτικο). Να ξεχωρίσεις δηλαδή τα 4 φιλέτα του ψαριού από τα κόκκαλα και το δέρμα. Το φιλέτο πρέπει να είναι ακέραιο χωρίς ίχνος κόκκαλου ή δέρματος, όπως και η ραχοκοκκαλιά του ψαριού πρέπει να αφαιρεθεί ολόκληρη χωρίς να έχει πάνω της κομμάτια από τη σάρκα του ψαριού. Εμφανισιακά τα πήγα πολύ καλά αλλά όταν άρχισε να το χαϊδεύει ο δάσκαλος ανακάλυψε 2 κοκκαλάκια και από το άριστα έπεσα στη βάση.

 

 

 

 

(φώτο αρχείου - νιγκίρι δασκάλου)

 

• Και φτάνουμε στο νιγκίρι τεστ, τη σημαντικότερη δοκιμασία της σχολής. Από την πρώτη μέρα σου λένε να μένεις στην τάξη μετά το μάθημα για να κάνεις εξάσκηση στα νιγκίρι σου. Πρέπει σε 3 λεπτά να φτιάξεις τουλάχιστον 18 νιγκίρι. Ένα κάθε 10 δευτερόλεπτα. Και το δύσκολο δεν είναι αυτό. Η δοκιμασία αυτή γίνεται 3 φορές οπότε πρέπει να φτιάξεις τουλάχιστον 54 νιγκίρι. Άμα σε κάποιο τρίλεπτο φτιάξεις λιγότερα από 18 έχεις κοπεί. Στο τέλος κάθε τρίλεπτου ο δάσκαλος έρχεται και τα τσεκάρει, όποιο δεν είναι όμορφο φεύγει. Αφού λοιπόν ξεσκαρτάρει τα νιγκίρι και κρατήσει τα καλά, βγάζει το ψάρι από το κάθε κομμάτι. Για κάθε “μπαλάκι” ρυζιού που είναι από 15 μέχρι 17 γραμμάρια παίρνεις ένα πόντο. Για να περάσεις το τεστ πρέπει να μαζέψεις σύνολο και στα τρία τεστ 37 πόντους. Δηλαδή ανά τρίλεπτο να φτιάχνεις τουλάχιστον 18 νιγκίρι από τα οποία τουλάχιστον τα 12 να είναι τέλεια, και σε όψη και σε βάρος. Σε τρία τρίλεπτα μάζεψα 40 πόντους και κάπου εκεί το άγχος έφυγε και όλα φαινόντουσαν πιο όμορφα.

 

 

 

 

κέφι - χορός - φαΐ - παιχνίδι

 

όπου μι (=“αξιότιμη”) τάμα (=“ψυχή”) ματσούρι (= πανηγύρι)

Στο πάρκο που περιβάλλει τον σιντοϊστικό ναό “yasukuni” και το πολεμικό μουσείο, διοργανώνεται κάθε Ιούλιο το Μιτάμα Ματσούρι που σκοπό έχει να προσευχηθεί ο κόσμος για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους για την Ιαπωνία. Τα νιάτα που μαζεύονται εκεί βέβαια και αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου πάνε για τη διασκέδαση και δεν νομίζω να πολυασχολούνται με θρησκευτικά και ιστορικά θέματα. Αγόρια και κορίτσια φοράνε την καλοκαιρινή κάζουαλ έκδοση του κιμονό που λέγεται “γιουκάτα”, χιλιάδες φαναράκια λαμπυρίζουν, ιδρωμένοι χορευτές χορεύουν με επαναλαμβανόμενες κινήσεις, δεκάδες κιόσκια με διαφορετικά φαγητά και μεγάλες πολιτισμένες ουρές, ζωντανή παραδοσιακή μουσική, βεντάλιες που δεν σταματούν να πηγαινοέρχονται. Ό,τι πιο ιαπωνικό συνάντησα στο Τόκιο.

πλησιάζοντας στη γιορτή

 

το ιαπωνικό στριμωξίδι, με έναν μαγικό τρόπο στιβαγμένοι χωρίς κανείς να σπρώχνει κανέναν.

 

φαναράκια με τα ονοματεπώνυμα των χαμένων ανθρώπων και στο βάθος ο ναός.

 

Οι γιαπωνεζούλες με τη γιουκάτα.

(-και που ξέρεις ότι δεν είναι κιμονό;

-εύκολο, δεν φοράνε κάλτσες. Το κιμονό φοριέται με τις ειδικές κάλτσες)

 

 

 

ακόμα περισσότερα φαναράκια.

 

 

 

 

Ελλάδα - Ιαπωνία συμμαχία.

 

 

A video posted by thalis (@thalis) on Jul 7, 2014 at 8:10am PDT

 

χορός

 

 

 

 

και τώρα ας περάσουμε στην ουσία της κάθε γιορτής στον πλανήτη, στο φαγητό.

Ο Καλλιτέχνης ετοιμάζει οκονομιάκι  (θυμήσου τι είναι το οκονομιάκι)

 

 

 

θράψαλα ψητά

 

 

 

 

σουβλάκια κρεατικών

 

 

 

 

κι άλλα σουβλάκια

 

 

 

 

Κι αυτό σε στιλ οκονομιάκι, αλλά εδώ η Ιαπωνέζα μαστόρισσα χρησιμοποιεί πλατό με έτοιμα καλούπια για πιο εύκολη μεριδοποίηση.

 

 

 

 

ακόμα περισσότερα σουβλάκια

 

 

 

 

"Σούπερ μερακλής ψήστης" mode on. Σουβλάκι γαρίδα και σαν να μην έφτανε αυτό ΚΑΙ χτένια στη σχάρα με το ζουμί τους. Τα οστρακοειδή ζωντανά διατηρημένα σε νερό με πάγο και δίπλα ποικιλία tsukemono, δηλαδή λαχανικά ελαφρώς τουρσί. Θυμήσου αυτή τη γκουρμεδιά την επόμενη φορά που θα ακούσεις:  " πατάτες - σως, να βάλω; "

 

 

 

 

Θυμάσαι τον καλλιτεχνη στην πρώτη φωτογραφία που ετοίμαζε οκονομιάκι; ε! το τελείωσε και έβαλε και ένα αβγό στην κάθε μερίδα.

 

Είδαμε κέφι, είδαμε χορό, είδαμε φαϊ (εγώ έφαγα κιόλας), τι έμεινε; το παιχνίδι.

 

η αίθουσα του τρόμου

 

 

σκοποβολή

 

αν καταφέρεις με το φελλό που εκτοξεύει το όπλο να ρίξεις το δώρο από το ράφι που στριφογυρίζει το κερδίζεις.

 

 

 

kingyo sukui ! - ώρα για ψάρεμα

 

 

 

Αυτό το παιχνίδι λέγεται "kingyo sukui" και έχει ως εξής: αγοράζεις μια χάρτινη απόχη και προσπαθείς να μεταφέρεις τα ψαράκια στο μπολάκι, αν τα καταφέρεις τα παίρνεις σε μια σακούλα με νερό σπίτι σου. Πρέπει να είσαι γρήγορος ώστε να μην προλάβει να σκιστεί το μουλιασμένο χάρτινο δίχτυ αλλά όχι τόσο γρήγορος ώστε να σκιστεί την ώρα που το κουνάς από την αντίσταση του νερού.

 

 

 

 

A video posted by thalis (@thalis) on Jul 7, 2014 at 1:55am PDT

 

Πολλές φωτογραφίες από το Μιτάμα Ματσούρι μπορείς να ευχαριστηθείς εδώ

 

Σε περίπτωση που σε βοήθησαν οι συμβουλές μου για το ψάρεμα, κάποιο κέρασμα θα εκτιμηθεί.

 

 

 

ΥΓ. σκέφτηκα να γράψω 2 πράγματα παραπάνω για το τι ακριβώς παίζει με τον συγκεκριμένη περιοχή όπου γίνεται το πανηγύρι αλλά να τα ξεχωρίσω από το κυρίως κείμενο για να μην χαλάσω την πανηγυρική ατμόσφαιρα. Εκεί λοιπόν είναι και το μουσείο πολέμου, το οποίο επισκέφτηκα αλλά απαγορεύονται οι φωτογραφίες εκτός από αυτή στην είσοδο.

Ο ναός ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1869 με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα ώστε να τιμούνται και να μένουν για πάντα ζωντανά τα ονόματα όσων έπεσαν υπέρ πατρίδος (εξού και τα ονόματα στα φαναράκια). Με το πέρασμα του χρόνου και το έντονα μιλιταριστικό παρελθόν της Ιαπωνίας φτάσαμε σήμερα να υπάρχουν καταγεγραμμένα δυόμιση εκατομμύρια ονόματα. Ανάμεσα τους υπάρχουν 1.068 εγκληματίες πολέμου. Έτσι κάθε φορά που κάποιος πολιτικός και δη ο πρωθυπουργός επισκέφτεται το ναο Yasukuni, Κίνα και Ν.Κορέα διαμαρτύρονται εντόνως, πολλές φορές μάλιστα πραγματοποιώντας αντιιαπωνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ακόμα πιο προκλητική θεωρείται η επίσκεψη στις 15 Αυγούστου ημέρα μνήμης για τον "τερματισμό του πολέμου στον ειρηνικό ωκεανό" όπου ελάχιστοι ακροδεξιοί μαζεύονται στην περιοχή και φωνάζουν συνθήματα κατά της Κορέας και της Κίνας. Στη λίστα με τους πεσόντες υπέρ πατρίδος υπάρχουν και λίγοι χιλιάδες Κορεάτες και Ταϊβανέζοι που πολέμησαν υπέρ της Ιαπωνίας. Οι χώρες καταγωγής τους αλλά πολλές φορές και η ίδια η οικογένεια ζητάνε να σβηστούν τα ονόματα των ομοεθνών τους από τη λίστα του ναού κάτι που η Ιαπωνία αρνείται πεισματικά (πηγή).

Ο μέσος Ιάπωνας θα έλεγα ότι δεν πολυασχολείται με τέτοια θέματα, άσε που συνέχεια άκουγα τη φράση "μπα; έχουμε μουσείο πολέμου;". Το Μιτάμα Ματσούρι και γενικότερα οποιοδήποτε συναφές πανηγύρι είναι κάτι που αξίζει να μετακινήσεις τις ημερομηνίες του ταξιδιού σου στην Ιαπωνία ώστε να το πετύχεις.

 

 

 

 

Σύμφωνα με έρευνα γνωστού πανεπιστημίου το 100% των ταξιδιωτών που επισκέφτηκαν την Ιαπωνία κάποια στιγμή πήγαν στην τουαλέτα.

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, στην Ελλάδα οι τουαλέτες έχουν ένα κουμπί, άντε το πολύ δύο. 

Στην Ιαπωνία οι απλές έχουν καμιά δεκαριά και οι πολύπλοκες με τις οθόνες led δεκάδες κουμπιά και λειτουργίες.

Για αυτό και ακολουθεί ο   "οδηγός επιβίωσης στην ιαπωνική τουαλέτα"

 

1) Μην τρομάξεις αν το καπάκι της λεκάνης είναι ζεστό. Παρόλο που μένεις μόνος στο σπίτι δεν σημαίνει ότι ήταν κάποιος εκεί λίγο πριν από σένα.

2) 男 σημαίνει "άντρας" και συνήθως είναι μπλε

(δηλαδή 力 (= δύναμη) στη 田 (=φυτεία ρυζιού))

3) 女 σημαίνει "γυναίκα" και συνήθως είναι κόκκινο

που με λίγη φαντασία ή με κλικ εδώ  μοιάζει με γυναίκα

4) αν πρέπει να θυμάσαι μόνο ένα πράγμα, να θυμάσαι ότι 水 σημαίνει "νερό" 

(δηλαδή “καζανάκι”)

5) για οικολογικούς λόγους να θυμάσαι ότι 小 σημαίνει "λίγο" και 大 σημαίνει "πολύ"

(συνδύασε τα με το 水 για να μπεις στο νόημα)

6)

εδώ οι εικονίτσες με τα κωλαράκια βοηθάνε, η διαφορά τους είναι ότι το δεύτερο κουμπί σημαίνει “ρίξε πολύ νερό”

 

7) 

έξτρα επιλογή μόνο για κορίτσια ビデ　που σημαίνει "μπιντέ"

 

 

8)

Το πορτοκαλί κουμπί 止 σημαίνει "στοπ"

από τα πιο χρήσιμα κουμπιά, γιατί ωραία σου πετάει ζεστό νερό η τουαλέτα αλλά αν δεν σταματήσει δεν μπορείς να σηκωθείς.

 

9) και τώρα το καλό 音姫 που σημαίνει “φωνή πριγκίπισσας”. (τέρμα δεξιά)

Αυτό το κουμπί το πατάς και η τουαλέτα κάνει έναν θόρυβο για να καλύψει τους δικούς σου θορύβους. (πριτς)

Συνήθως ακούγεται ένας ήχος σαν θρόισμα φύλλων ή νερού που κυλάει, του οποίου ήχου μπορείς να αυξομειώσεις την ένταση. Ίσως αυτή η λειτουργία ψιλοαναιρείται γιατί όταν πάει κάποιος τουαλέτα και ακούγεται από μέσα πολύ δυνατό και διαρκές θρόισμα φύλλων ή νερού που τρέχει, οι απέξω καταλαβαίνουν ότι… τέλος πάντων ας αφήσουμε αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα. Η ουσία είναι ότι χάρη στην πριγκίπισσα έχει μειωθεί η άσκοπη χρήση του καζανακίου.

 

Υπάρχουν δεκάδες άλλα πράγματα που μπορείς να συναντήσεις, ειδικά αν μένεις σε κάποιο ακριβό ξενοδοχείο (δύσκολο) ή άμα επισκεφτείς κάποιο καλό πολυκατάστημα ή εμπορικό κέντρο (εύκολο).

 

καπάκια που σηκώνονται μόνα τους (σε καλό εμπορικό)

 

 

κάτοψη της τουαλέτας που σε ενημερώνει με λαμπάκια για το ποιες είναι κατειλημμένες (σε σταθμό μετρό)

 

δημόσια τουαλέτα σε πάρκο, χωρίς τα χαρακτηριστικά κίτρινα καψίματα στο πάνω μέρος από τα τσιγάρα.

 

Γενικά στο Τόκιο είναι δύσκολο να πετύχεις βρώμικη τουαλέτα, ακόμα και οι δημόσιες λάμπουνε.

 

Μπορεί να είσαι τυχερός και να πετύχεις μεταφρασμένη.

 

για καλό και για κακό σου έφτιαξα ένα μίνι λεξικό το οποίο μπορείς να το έχεις πάντα μαζί σου για

1) να χτυπήσεις κόκκινο στη γραφικότητα

2) να το έχεις ενθύμιο όταν γυρίσεις

3) να έχεις μια καλή ιστορία να πεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

και… one more thing!

 

εκεί που νόμιζα ότι τα έχω δει όλα, ευρισκόμενος σε ένα φαγάδικο πηγαίνω στην τουαλέτα και συναντάω το εξής καταπληκτικό

(αν δεν το κατάλαβες αυτή τη στιγμή περνάμε σε otaku mode: infinitive)

 

 

“ κατουροstreet fighter! ”

έπρεπε συνεχώς να σημαδεύεις το στόχο.

η ώρα της μάχης (εγώ είμαι ο αριστερά...)

 

 

έχασα πανηγυρικά στην πρώτη πίστα (άλλωστε μια μπίρα είχα πιει πόσο να κρατούσα;) το video game όμως που πρότεινε να δοκιμάσω μια μερίδα κοτομπουκιές μόνο με 518 γεν.

 

 

 

 

Ο Λευκάδιος Χερν στην Ελλάδα είναι άγνωστος. Το ίδιο και στην Ιαπωνία. Αν ρωτήσεις έναν Ιάπωνα αν γνωρίζει τον Λευκάδιο Χερν θα σου πει “Σου ζητώ συγγνώμη αλλά δεν τον γνωρίζω” (η ιαπωνική μετάφραση του “όχι”). Αν τον ρωτήσεις όμως αν γνωρίζει τον Γιακούμο Κοϊζούμι (το ιαπωνικό ονοματεπώνυμο του Χερν) το πιο πιθανό είναι να γνωρίζει καλά τον συγγραφέα που έφερε σε επαφή την Δύση με τον Ιαπωνικό πολιτισμό στις αρχές του 1900 και του συγγραφέα του οποίου τα βιβλία διδάσκονταν στα σχολεία της Ιαπωνίας.

Ας τα πάρουμε από την αρχή

 

• 1850 γεννιέται στην υπό Βρετανική κατοχή Λευκάδα από Ελληνίδα μάνα με καταγωγή από Κρήτη/Κύθηρα (το γένος Κασιμάτη) και Ιρλανδό πατέρα ταγματάρχη του βρετανικού στρατού.

 

• 1857 μετά από ένα σωρό οικογενειακές περιπέτειες μένει μόνιμα με τη θεία-γιαγιά του στο Δουβλίνο. Οι γονείς του έχουν πλέον χωρίσει. Η μητέρα του έχει καινούριο άντρα και παιδιά στην Ελλάδα και ο πατέρας του καινούρια γυναίκα και παιδιά στην Ινδία.

 

• 1867 16 χρονών πλέον με καλές επιδόσεις στην έκθεση και στις ξένες γλώσσες σε καλά σχολεία η θεία-γιαγιά κηδεμόνας του χρεοκοπεί και στέλνει τον Λευκάδιο να ζήσει με την πρώην υπηρέτρια της στο Λονδίνο.

 

• 1869 μεταναστεύει άφραγκος στο Σινσινάτι στην Αμερική όπου περιπλανιέται εξαθλιωμένος κάνοντας χαμαλοδουλειές.

 

• 1872 πιάνει δουλειά σε εφημερίδα στο Σινσινάτι όπου τα κείμενα του και οι μακάβριες περιγραφές τοπικών φόνων τον κάνουν διάσημο και αυξάνουν τις πωλήσεις της εφημερίδας.

 

• 1877 μετακομίζει στη Νέα Ορλεάνη όπου για 10 χρόνια πέρα από τη δημοσιογραφική δουλειά καταγράφει τις παραδόσεις της περιοχής: παραδόσεις, παροιμίες, συνταγές μαγειρικής, τελετές βουντού.

 

• 1887 Ανταποκριτής του περιοδικού Harper's στην Μαρτινίκη (Καραϊβική) για δύο χρόνια.

 

• 1890 O Χερν πάει στην Ιαπωνία πάλι ως ανταποκριτής. όπου σε διάστημα δύο χρόνων έχει προλάβει να δουλέψει ως καθηγητής σε δύο σχολές αλλά και να παντρευτεί την κόρη ενός Σαμουράι (των οποίων η αίγλη και η δύναμη σβήνει). 

Στη συνέχεια αλλάζει το όνομα του σε Κοϊζούμι Γιακούμο, αποκτά 4 παιδιά, δουλεύει ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο. Μέχρι το 1904 όπου πεθαίνει σε ηλικία 54 χρονών ο Κοϊζούμι Γιακούμο, έχει γράψει αρκετά βιβλία για την Ιαπωνία,τις παροιμίες της, την καθημερινότητα, τις παραδόσεις της, την ερμηνεία της. Αυτά τα βιβλία είναι που συστήνουν το κάθε τι ιαπωνικό στην Δύση στις αρχές του 1900.

 

Στο κέντρο του Τόκιο στο Σινζούκου υπάρχει ένα παρκάκι αφιερωμένο στον Λευκάδιο Χερν, και είναι κάπως έτσι.

 

Για σκέψου: Ηράκλειο, Τσιρίγο, Λευκάδα, Δουβλίνο, Λονδίνο, Σινσινάτι, Νέα Ορλεάνη, Μαρτινίκη, Ιαπωνία.

Εγώ πάντως αυτά σκεφτόμουν όταν επισκέφτηκα το πάρκο, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά στο γυρισμό πέτυχα και αυτό στο πεζοδρόμιο.

 

Περισσότερες πληροφορίες και καλύτερα κείμενα μπορείς να βρείς εδώ, εδώ κι εδώ.

ή ακόμα καλύτερα tsukiji market - Η ΨΑΡΑΓΟΡΑ.

(εδώ είναι το σημείο που ένα κλασσικό άρθρο για το Tsukiji ζαλίζει τον αναγνώστη αναφέροντας πόσος κόσμος το επισκέπτεται και πόσοι τόνοι ψαριού πωλούνται την ημέρα. Ας συμφωνήσουμε ότι τα νούμερα είναι υπερβολικά πολύ μεγάλα). Μεγάλη ατραξιόν τα τελευταία χρόνια είναι η δημοπρασία του τόνου, σε αυτή τη δημοφιλία υποθέτω ότι βοήθησε πολύ και το γνωστό ντοκιμαντέρ. Σε περίπτωση που θες να την παρακολουθήσεις να ξέρεις ότι αρχίζει στις 5 το πρωί αλλά θα πρέπει να πας στην αγορά κατά τις 03:00-03:30 για να προλάβεις να γραφτείς και να είσαι στους πρώτους 120 επισκέπτες που παίρνουν το ειδικό φωσφοριζέ γιλέκο και τους επιτρέπεται η είσοδος. Επίσης κατά τις 03:00-03:30 έρχονται και οι αγοραστές του τόνου για να τους επιθεωρήσουν και να αποφασίσουν ποια κομμάτια θα χτυπήσουν. Δημοπρασία δεν γίνεται μόνο για τον τόνο αλλά και για ένα σωρό άλλα προϊόντα. Σε άλλη αίθουσα και άλλη ώρα γίνεται η δημοπρασία για τα λαχανικά, για τις γαρίδες για τα όστρακα κ.ο.κ. 

Στην ουσία 7 μεγάλες εταιρίες ελέγχουν όλο το εμπόριο που γίνεται στο Τσουκίτζι, το οποίο αν και αξιοθέατο μην ξεχνάς ότι είναι αγορά και ότι ο πολύς κόσμος που πάει για να περπατήσει και να φωτογραφήσει καθυστερεί τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους. Για αυτό παρακαλούν τον κόσμο να έρχεται μετά τις 9 το πρωί, όπου το χονδρεμπόριο έχει τελειώσει για τα καλά.

Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν δεκάδες μαγαζιά που πουλάνε αποξηραμένα ψάρια, πιάτα, μαχαίρια κάθε είδους λαχανικό και πάρα πολλά φαγάδικα. Με μια βόλτα εκεί θα δεις πάρα πολλά πράγματα. 

Αυτές είναι οι φωτογραφίες που τράβηξα στη δική μου βόλτα.

 

 

φαγάδικα που συναντάς λίγο πριν φτάσεις

 

στα οποία πρέπει να τρως γρήγορα και να ρουφάς δυνατά το ράμεν σου.

 

 

ποτήρια για τσάι (με μέση τιμή 2-3€)

 

 

πιατάκια κυρίως για σόγια (1-2€ το ένα). Θυμήσου αυτές τις τιμές όταν τις ξαναδείς δεκαπλάσιες εδώ.

 

 

μπολάκια κάθε είδους.

 

κολοκυθάκια, καλαμπόκια

 

 

αυθεντικό wasabi (γύρω στα 10€ το ένα) το έτοιμο "wasabi" που χρησιμοπούμε στην Ευρώπη περιέχει συνήθως 0% αυθεντικό wasabi.

 

 

ομελέτες

 

 

αποξηραμένες νιφάδες ψαριών τύπου παλαμίδας (katsuobushi)

χρησιμοποιούνται για ζωμούς και σούπες αλλά τρώγονται και σκέτες, θυμίσου την τελευταία φωτογραφία εδώ

 

 

 

Εξειδικευμένο μαγαζί με πολλά διαφορετικά κομμάτια και μεζέδες από φάλαινα.

 

 

 

ένας ναός για να ευλογεί το εμπόριο

 

 

λογικά έχει ήδη καταναλωθεί ο τόνος

 

 

η καρδιά της ψαραγοράς από ψηλά. Το κτήριο έχει σχήμα καμπυλωτό γιατί παλιά μπαίνανε μέσα τα τρένα που μεταφέρανε προϊόντα.

 

 

Στο κάτω δεξιά μέρος της φωτογραφίας συγκεντρώνονται όλα τα χρησιμοποιημένα κουτιά από φελιζόλ τα οποία συμπιέζονται και μεταφέρονται στην Κίνα για να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για κούκλες. 

 

 

Από εδώ έχουν πρόσβαση τα καράβια που ξεφορτώνουν εμπόρευμα για την αγορά.

 

 

αίθουσα για κάθε είδους δημοπρασία, πάνω στους πάγκους απλώνεται το εμπόρευμα και ξεκινάει η διαδικασία.

 

 

η αίθουσα που γίνεται η δημοπρασία του τόνου.

 

 

(η ίδια αίθουσα τα ξημερώματα, με τους μεταπωλητές να ελέγχουν ποιον τόνο θα χτυπήσουν στη δημοπρασία)

 

Στην ίδια αίθουσα, κουτιά από φελιζόλ για τους μικρούς τόνους και ξύλινα για τους μεγάλους.

 

οι δύο τελευταίοι τόνοι της δημοπρασίας, ξεχασμένοι στο πάτωμα, δεν πρέπει να ήταν και ΑΑΑ' ποιότης

 

 

τόνοι καπαρωμένοι με τα στοιχεία του παραλήπτη (μάλλον)

 

 

εκεί μαζεύονται οι υποψήφιοι αγοραστές την ώρα του κοντραρίσματος. Υπάρχει ειδική χειρονομία για κάθε διψήφιο αριθμό, για να κάνουν τις προσφορές τους. Εγώ έκανα την πιο εύκολη, τον αριθμό 1.

 

 

ζωντανά ψάρια στα καφάσια-κλουβιά τους έτοιμα για πώληση

 

 

πόσο πιο φρέσκα δηλαδή;

 

 

όστρακα, κάτω κάτω στη φωτογραφία το λευκό μακρόστενο είναι το περίεργο "geoduck" (eng) ή "mirugai" (jp)

 

 

κι άλλα ψάρια

 

 

σωστά μάντεψες, κι άλλα ψάρια. Στο τσουκίτζι είσαι.

 

 

χελιδονόψαρο, το οποίο μπορεί να μην το ήξερες, σίγουρα όμως έχεις δει τα αυγά του (tobiko) να διακοσμούν εξωτερικά τα inside-out roll. Τα αυθεντικά αυγά του είναι πορτοκαλοκόκκινα, τα άλλα αυγά είναι χρωματισμένα.

 

 

ζωντανό μουγκρί, conger (eng) / anago (jp)

 

 

κατεψυγμένοι τόνοι κόβονται σε κομμάτια (saku blocks)

 

 

 

ακονισμένα τα μαχαίρια, έτοιμα για την επόμενη μέρα.

 

 

 

κομμάτια τόνου προς πώληση. Δεξιά τα άπαχα (akami) και αριστερά με λίγο λίπος (chu-toro) και τα πολύ πιο λιπαρά, και ακριβά, και εκλεκτά, και δυσεύρετα, τα κομμάτια από την κοιλιά (o-toro).

 

 

 

ε και μετά από όοοολα αυτά πήγαμε για σούσι.

 

 

 

the end.

 

Υ.Γ.

-Δηλαδή αν πάω στο Τόκιο αξίζει να επισκεφτώ την ψαραγορά; ή ακόμα και την δημοπρασία του τόνου;

-Εξαρτάται από το πόσες μέρες θα μείνεις και από τη σχέση σου με τα ψάρια και το σούσι. Μην ξεχνάς ότι ένα από τα πράγματα που μπορείς να κάνεις στο Τσουκίτζι είναι κι αυτό

Αρχικά νόμιζα ότι το σόου θα είναι μια τουριστοπαγίδα με μουσική, χορεύτριες, λέιζερ και ρομπότ. Τελικά όμως ήταν ακριβώς αυτό. Δυνατή j-pop, Γιαπωνέζες χορεύτριες με μαγιό, χιλιάδες led και laser, και μάχες με ρομπότ βγαλμένες από video game, ιαπωνικό overdose δηλαδή. 

 

Το restaurant κομμάτι ας το ξεχάσουμε (αν και σου δίνουν ένα bento) και ας το ονομάσουμε robot show. Για την ύπαρξη αυτού του σόου είχα μάθει από την εκπομπή του Μπουρντέν.

 

Αυτό είναι ένα περιληπτικό βιντεάκι από την επίσημη σελίδα.

 

 

Όσο περιμένεις απέξω παίρνεις μια ιδέα από το πόσο λαμπιόνι και ρομπότ σε περιμένει.

 

 

Αυτό το ρομπότ το οδηγεί μια γυναίκα ντυμένη ρομπότ.

 

 

Αφού μπεις μέσα για να δεις το σόου με ρομπότ και μουσική, χαζεύεις στην αίθουσα υποδοχής ρομπότ να παίζουν μουσική

 

 

 

 

 

Η τουαλέτα του μαγαζιού χτυπάει βαθμολογία 100 στα 100 στην κλίμακα  "Γιάννης Φλωρινιώτης"

 

 

Και αφού κατέβεις 2-3 υπόγεια πιο κάτω, βρίσκεσαι στην κύρια αίθουσα που έχει την μορφή πασαρέλας. κάθεσαι...

 

χαζεύεις το διπλανό ζευγάρι

 

 

 

έρχεται η Γιαπωνέζα με την μπίρα-πυροσβεστήρα στην πλάτη σε στιλ Σταύρου Θεοδωράκη να σου γεμίσει το ποτήρι...

 

σου περνάνε αλυσίδα από μπροστά...

 

 

και ξεκινάει ο πρώτος γύρος, fight!

 

 

Το κόνσεπτ της μάχης είναι καλά ζώα που προσπαθούν να πάρουν πίσω τη ζούγκλα από την συμμορία των κακών ανθρώπων.

 

 

και όλο το σκηνικό θυμίζει έντονα video game

 

 

 

εδώ τα ζώα τα έχουν βρει σκούρα με το πυροβόλο και φέρνουν για ενισχύσεις μια αγελάδα

 

 

από την πλευρά της η κακή συμμορία κατεβάζει ρομπότ με πράσινα μάτια που εκτελεί καινούρια κόμπο.

 

 

και μποξέρ με τεράστια γάντια (που την διάλεξαν από το κοινό)

 

 

Ε και εκει είναι που τα ζώα κατέβασαν το βαρύ πυροβολικό: αράχνη που πέταξε ιστό και έπιασε τον έναν κακό και τον πήρε μαζί της. Το οποίο το έχω ξαναδεί στο nintendo αλλά όχι μπροστά μου με κανονικό άνθρωπο.

 

 

και φίδι-δράκο με πίθηκα στο πυροβόλο-φλογοβόλο.

 

 

Δεν θα πω ποιος κέρδισε για να έχεις έναν έξτρα λόγο να επισκευτείς το Τόκιο.

 

Το δεύτερο μέρος θα μπορούσε να είναι αφιέρωμα στους daft punk, Δώσανε σε όλους φωτομπάρα τροχονόμου ή αλλιώς φωτομαρκούτσια παρκαδόρου αεροπλάνου ή φωτοστιλέτα, γιατί φωτόσπαθο δεν το λες και μας ζήτησαν να τα κουνάμε συνέχεια. Αν δεν το κούναγες σε αγριοκοίταζαν, οπότε πήραμε και μια γεύση από αυθορμητισμό Β.Κορέας.

 

 

 

Πάρε με τη σειρά σου μια γεύση από το βιντεάκι που έβαλα στο ίνσταγκραμ για να μπεις για τα καλά στο κλίμα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οκ είναι χαζομάρα, αλλά είναι απολαυστική χαζομάρα που θα σου πρότεινα να πας. Ακόμα καλύτερα την πρώτη μέρα που θα πας στο Τόκιο για να ταξιδεψεις για τα καλά. Άλλωστε που αλλού μπορείς να δεις ένα kung fu panda να ανεβαίνει πάνω σε μια αγελάδα για να πολεμήσουν μαζί τα ρομπότ;

Δεύτερο μέρος kazari sushi με βάτραχο χίπστερ και μωσαϊκό ή shikai sushi.

 

 

 

Shikai (= 4 θάλασσες) sushi

Kazari (飾り) που σημαίνει διακόσμηση.

Με ένα ψάξιμο στο google images για "kazari sushi" θα δεις εκατοντάδες εντυπωσιακά και χαρούμενα σχέδια φτιαγμένα με ρύζι. Δεν σου πάει η καρδιά να τα φας αλλά ευχαριστιέσαι να τα χαζεύεις. Άλλωστε αυτός είναι ο πρωταρχικός τους σκοπός.

Αυτά είναι τα λουλούδια που μάθαμε να φτιάχνουμε στη σχολή.

 

Τα μάκι σούσι χωρίζονται σε 3 κατηγορίες ανάλογα με το μέγεθος τους.

small - medium - large δηλαδή. 

Χοσομάκι (hoso-maki) όπου χρησιμοποιείται το μισό νόρι (φύκι) για να τυλιχθεί το ρύζι.

Τσουμάκι (chu-maki) : ολόκληρο νόρι και περισσότερο ρύζι.

Φουτομάκι (futo-maki): ολόκληρο νόρι και ακόμα περισσότερο ρύζι.

 

Είθισται το τσουμάκι και το φουτομάκι να είναι βετζετέριαν.

futo-maki με ομελέτα, αγγούρι, μανιτάρι, κάνπιο και σκόνη ψαριού που δεν θυμάμαι γιατί είναι ροζ.

 

Στο θέμα μας όμως. Ένα από τα τεστ που πρέπει να περάσεις στη σχολή είναι το “χοσομάκι τεστ”. Σε 4 λεπτά πρέπει να φτιάξεις 3 χοσομάκι, τα 2 με αγγούρι (kappamaki, όπου “Kappa” σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση ο δαίμονας του ποταμιού που τρελλαίνεται για αγγούρι) και το 1 με kanpyo ( που για συντομία ας πούμε ότι είναι λωρίδες γλυκιάς κολοκύθας).

Ο Kappa την ώρα που τρώει τον αγαπημένο του μεζέ. (και δροσίζεται)

 

Και αφού φτιάξεις τα χοσομάκι με δεδομένο ότι η γέμιση είναι ακριβώς στο κέντρο και ότι έχεις προσέξει να μην βάλεις πολύ ρύζι γιατί μετά το τύλιγμα το φύκι συρρικνώνεται και το ρολό σπάει πρέπει να τα κόψεις σε ακριβώς ίδια κομμάτια. Και όταν λένε οι Ιάπωνες ίδια εννοούν ότι έρχεται ο δάσκαλος με τον χάρακα, τον ακουμπάει πάνω στα κομμάτια και σηκώνει το πιάτο στο ύψος των σχιστοματιών του να κοιτάξει για τυχόν κενά. Τεσπά αυτό είναι το δικό μου.

 

Μου έκοψε 5 βαθμούς γιατί τα 4 κάνπιο-μάκι δεν ήταν σωστά κεντραρισμένα και ούτε ήταν παράλληλα με τα καπαμάκι. Και άλλους 5 βαθμούς για αυτός ο κόκκος ρυζιού δεν έπρεπε να είναι εκεί.

 

90 στα 100.

Είχα ξεχάσει την κάρτα μου για το μετρό και προσπαθούσα από πείσμα χωρίς να ζητήσω βοήθεια να καταφέρω να βγάλω ένα εισιτήριο. Ε και τελικά ζήτησα βοήθεια. Μου είπε να πάω στο μηχάνημα και να τον περιμένω. Πήγα αλλα αυτός εξαφανίστηκε, με ξέχασε σκέφτηκα, αλλά... εμφανίστηκε από εκεί που δεν τον περίμενα!